Ama şu bilinmeli. Gerçekçi öykü, gerçekçi roman yazmak için bunlar yeterli değildir.
Yazarda gerçekliği derinden kavrama gücü, sağlıklı tür bilinci, bir de düş gücü olmalıdır.
İkinci amaç okurlar için. Türkiye’de okur, bir romanı, bir öyküyü değerlendirecek ölçütlerden yoksundur.
Dolaysız algılama, hoşlanma yetisi yeterlidir okur için. Oysa hoşlanma estetik bir değer değildir.
Hoşlanan okurla, hoşlanılan romanlar, öyküler yazan yazar, bu okur-yazar ilişkisi Türkiye’de yazını estetik değerden düşürmüştür.
Bu yapıt, Türkiye’de yazını estetik değerden düşüren okur-yazar ikilisine karşı estetik kalkışmadır.”
